گله
يكشنبه, ۱۶ تیر ۱۳۹۲، ۰۷:۲۹ ب.ظ
بسم الله
همه چیز عادی بود
جز تنهایی
اما کمی فقط ...
تو بودی گفتی تنهایم نمی گذاری ؟!
چقدر واقعی تنهایی ام را
به دروغ پر کرده بودی !
آن قدر که
فراموش کرده بودم حرف زدن به چه سادگی ست
به سادگی من
به سادگی دل بستن
به سادگی شکستن ...
دیگر تو را کم ندارم که هیچ ،
بلکه خودم را هم کم آورده ام ...
همه چیز دوباره عادی می شود
جز تنهایی
خیلی غیر عادی شده انگار
مثل فراموش کردن ...
+
همه می گویند زمان همه چیز را حل می کند ولی
انگار این ما هستیم که عادت می کنیم ...
+
دوست داشتن یک دروغ است .
محبت یک فریب است .
تنهایی یک واقعیت .
.
.
.
ولی شاعر از قدیم گفته چی آبجی ؟
چی گفته؟
گفته ای دل شکایت هاااا مکن !!